สารระเหย (Inhalant)

สารระเหย   (Inhalant)

สารระเหย (Inhalant) คือ สารที่ได้จากขบวนการสกัดน้ำมันปิโตรเลียม มีลักษณะเป็นไอระเหยได้ในอากาศ ประกอบด้วย Toluene, Acetone, Butane, Benzen, Trichloroe Thylene ซึ่งพบในกาว แลคเกอร์ ทินเนอร์ น้ำมันเบนซิน ยาล้างเล็บ เมื่อสูดดมเข้าไปจะทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกาย

อาการผู้เสพ :

ผู้เสพจะมีอาการเคลิบเคลิ้ม ศรีษะเบาหวิว ตื่นเต้น พูดจาอ้อแอ้ พูดไม่ชัด น้ำลายไหลออกมามาก เนื่องจากสารที่สูดดมเข้าไปทำให้เกิดการระคายเคืองต่อเยื่อบุภายในจมูกและปาก การสูดดมลึกๆ หรือซ้ำๆ กัน แม้ในช่วงเวลาสั้นๆ ทำให้ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ทำให้ขาดสติหรือเป็นลมชัก กล้ามเนื้อทำงานไม่ประสานกัน ระบบประสาทอัตโนมัติ (Reflexes) ถูกกด มีเลือดออกทางจมูก หายใจไม่สะดวก

โทษที่ได้รับ :

1.  ระบบทางเดินหายใจ มีอาการระคายเคืองหลอดลม เยื่อบุจมูกมีเลือดออก หลอดลมอักเสบ ปอดอักเสบ2.  ระบบทางเดินอาหาร มีเลือดออกในกระเพาะอาหาร เนื้อตับถูกทำลาย3.  ระบบทางเดินปัสสาวะ ไตอักเสบจนถึงพิการ ปัสสาวะเป็นเลือด เป็นหนอง หรือมีลักษณะคล้ายไข่ขาว4.  ระบบหัวใจและหลอดเลือด หัวใจเต้นผิดปกติ5.  ระบบสร้างโลหิต ไขกระดูกซึ่งมีหน้าที่สร้างเม็ดโลหิตหยุดทำงานเกิดเม็ดโลหิตแดงต่ำ เกล็ดเลือดต่ำ ทำให้ซีด เลือดออกได้ง่าย ตลอดจนทำให้เลือดแข็งตัวช้า ในขณะที่เกิดบาดแผล บางรายเกิดเป็นมะเร็งในเม็ดเลือดขาว6.  ระบบประสาท ปลายประสาทอักเสบ มีอาการชาตามปลายมือ ปลายเท้า เกิดอาการอักเสบของกล้ามเนื้อ ทำให้ลูกตาแกว่ง ลิ้นแข็งพูดลำบาก สมองถูกทำลายจนเซลล์สมองฝ่อ เป็นโรคสมองเสื่อมก่อนวัยอันควร7.  ระบบกล้ามเนื้อ ทำให้กล้ามเนื้อฝ่อลีบ จนถึงกับเป็นอัมพาตได้8.  ระบบสืบพันธุ์ ทำให้เด็กที่เกิดมาจากผู้ติดสารระเหย มีอาการไม่สมประกอบ

ฤทธิ์ในทางเสพติด :

สารระเหยออกฤทธิ์กดระบบประสาท มีอาการเสพติดทางร่างกายเล็กน้อย มีอาการเสพติดทางจิตใจ มีอาการขาดยาแต่ไม่รุนแรง

โทษทางกฎหมาย :

สารระเหยจัดเป็นสารเสพติดตามพระราชกำหนดป้องกันการใช้สารระเหย พ.ศ. 2533

การหยุดเสพสารระเหย

การหยุดเสพสารระเหยอย่างเด็ดขาดในทันทีของคนที่สูดดมเป็นประจำติดต่อกันเป็นเวลานาน ไม่ปรากฏว่ามีอาการขาดยาเสพติดเกิดขึ้นแต่อย่างใด แต่บางคนทีอาการปวดท้องภายหลังเลิกเสพ แต่ก็มิได้หมายถึงว่าเป็นอาการขาดยาเสพติด ซึ่งตรงกับการค้นพบของ Rodo ในปี 1956 และ Fenichel ในปี 1945 ว่าสารระเหยไม่มีฤทธิ์ทำให้เกิดภาวะการเสพติดแต่มีแรงดลใจให้ผู้เสพทำการสูดดมเป็นประจำ

เนื่องจากการหยุดเสพจะทำให้มีอาการผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกาย บางคนจึงถือว่าสารเหล่านี้เป็นสารเสพติด อาการที่ปรากฏหลังจากหยุดเสพ ได้แก่ อาการหนาวสั่น ประสาทหลอน ปวดศรีษะ ปวดท้อง ปวดกล้ามเนื้อ มีอาการทางจิต คลุ้มคลั่ง โมโหง่ายอาจถึงขั้นทะเลาะเบาะแว้งกับคนอื่นได้

อาการขาดยาจะพบในคนไข้ ที่มีอาการรุนแรงซึ่งต้องรักษาในโรงพยาบาล มีอาการคล้ายกับอาการขาดแอลกอฮอล์ซึ่งจะหายเมื่อเสพใหม่

จะปฏิบัติตนอย่างไรเมื่อมีความจำเป็นต้องใช้สารระเหย

เมื่อมีความจำเป็นต้องใช้สารระเหยควรใช้ผ้าปิดปากปิดจมูก ในขณะที่ใช้ควรอยู่เหนือลมหรืออยู่ในที่ที่อากาศถ่ายเทได้สะดวก เพื่อเป็นการป้องกันมิให้ร่างกายได้รับสารระเหย และหมั่นตรวจสุขภาพเป็นประจำ